Publikacje
Kulturowa teoria literatury
Prezentowany tom jest pierwszym efektem realizacji szerszego projektu poświęconego rozwijaniu koncepcji kulturowej teorii literatury. W tej fazie celem naszym było po prostu uchwycenie zmian zaszłych we współczesnej refleksji teoretycznoliterackiej oraz ukazanie ich skutków dla rozumienia zarówno kluczowych kategorii, jak terytorium i statusu obecnej (i przyszłej) kulturowej - już faktycznie- teorii literatury. Jest ona kulturowa, ze względu na osadzenie jej założeń, narzędzi i przedmiotu tyleż w historycznym polu kultury, co i w antropologicznej wiedzy o niej; jest teorią, bo zachowuje ambicje formułowania prawidłowości o badanych zjawiskach, ich tendencjach rozwojowych oraz naturze relacji między- (a zwłaszcza trans-) kulturowych (i trans-dyscyplinowych); pozostaje też teorią literatury, gdyż jej obiekt centralny (czy prototypowy) stanowi dalej literatura - i w wielości swych dotychczasowych znaczeń, i w postaciach oraz sensach nowych, aktualnie urzeczywistnianych.
Uczestnikami tego przedsięwzięcia byli przede wszystkim członkowie i członkinie Katedry Antropologii Literatury i Badań Kulturowych Wydziału Polonistyki UJ oraz zaprzyjaźnieni z nami badacze i badaczki z sąsiednich katedr, którzy podjęli tę pracę realizując projekt badawczy, a także ci, którzy dołączyli do nas później zainteresowani samą problematyką. Dwuczęściowa kompozycja tomu odpowiadać ma intuicyjnie uchwytnym przemianom wewnątrz oraz wokół teorii literatury, pojętej w klasycznie nowoczesnej jej postaci. Stąd część pierwsza zawiera artykuły obrazujące przemiany kluczowych pojęć i problematyk tradycyjnie rozumianej teorii literatury; część druga natomiast - pojęcia i problematyki nie mieszczące się w tych ramach
Nowoczesność jako doświadczenie
Tom niniejszy gromadzi efekty indywidualnych eksploracji - analitycznych sond zapuszczonych w wybrane terytoria - we wstępnej fazie poszukiwań, prowadzonych przez reprezentantów wielu rozmaitych dyscyplin humanistyki: historii i antropologii literatury, filozofii kultury, religii i polityki, socjologii, etnologii i antropologii kultury, kulturoznawstwa i medioznawstwa, estetyki i teorii sztuki. Za sprawą spotkania tych różnorodnych punktów widzenia na sferę doświadczenia wyłania się nie tylko nieznane dotąd oblicze nowoczesności, ale też widoczne stają się przemiany zainteresowań współczesnej humanistyki, a może i zarysy nowej konfiguracji jej dyscyplin.
Nowoczesność jako doświadczenie
Czasy nowoczesne – rozpatrywane zazwyczaj od strony racjonalistycznych projektów urzeczywistniania optymalnego rozwoju (społecznego, kulturalnego, cywilizacyjnego) – ukazują w tej książce swe inne oblicze: oblicze, którego rysy kształtowały rozmaite i zmienne formy ludzkiego doświadczenia. W tym rozległym i złożonym obszarze trzy zwłaszcza wiązki zjawisk wysuwają się na czoło: doświadczeniowa nowoczesność, czyli oparta na pojęciu doświadczenia, alternatywna wobec doktrynalnej, koncepcja nowoczesności; doświadczenie nowoczesności, czyli ogół konsekwencji wywoływanych w przeżyciach jednostek i zbiorowości w toku wdrażania w społeczną rzeczywistość racjonalistycznych projektów jej rozwoju; oraz doświadczenie nowoczesne, czyli kolekcja ambiwalentnych doznań, przeżyć i doświadczeń, rodzących się w specyficznie nowoczesnym (i ponowoczesnym) środowisku społecznym i kulturowo-cywilizacyjnym. Tom niniejszy gromadzi efekty indywidualnych eksploracji – analitycznych sond zapuszczonych w wybrane terytoria – we wstępnej fazie poszukiwań, prowadzonych przez reprezentantów wielu rozmaitych dyscyplin humanistyki: historii i antropologii literatury; filozofii kultury, religii i polityki; socjologii, etnologii i antropologii kultury; kulturoznawstwa i medioznawstwa; estetyki i teorii sztuki. Za sprawą spotkania tych różnorodnych punktów widzenia na sferę doświadczenia wyłania się nie tylko nieznane dotąd oblicze nowoczesności, ale też widoczne stają się przemiany zainteresowań współczesnej humanistyki, a może i zarysy nowej konfiguracji jej dyscyplin.
Tom prezentuje teksty wystąpień na konferencji „Nowoczesność jako doświadczenie" (Kraków, 2006) organizowanej przez Katedrę Antropologii Literatury i Badań Kulturowych Wydziału Polonistyki UJ oraz Instytut Kultury i Komunikowania Wydziału Nauk Humanistycznych i Społecznych Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie.
O kondycji literatury najnowszej
Red. Michalina Kowalska, Andrzej Zawadzki
Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2006
Książka gromadzi referaty wygłoszone na sesji naukowej zorganizowanej przez Koło Naukowe Studentów Wiedzy o Kulturze Wydziału Polonistyki i Koło Studentów Romanistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego w dniach 17-19 maja 2006 roku. Przedmiotem zainteresowania uczestników tego spotkania była polska i francuska literatura najnowsza, jej rozmaite oblicza i tematy, podobieństwa i różnice pisarskiej wrażliwości, stosunek do literackiej i kulturowej tradycji. Interesujące i oryginalne analizy oraz interpretacje dotyczą często utworów szeroko we Francji dyskutowanych, a nietłumaczonych na język polski lub mało u nas znanych. Polski czytelnik może się zatem zorientować w aktualnym stanie życia literackiego nad Sekwaną.